Voor Suzanne Schuurman (32) was het een zoektocht naar de juiste werkplek. Dankzij de hulp van TalentCare vond ze haar droombaan: verpleegkundige op de verslavingsafdeling van de GGD. Wat maakt dit werk voor haar zo leuk? Waar liggen de uitdagingen? En wat zijn haar toekomstplannen? Suzanne vertelt er openhartig over in haar blog
Sinds twee jaar werk ik bij TalentCare. Momenteel als verpleegkundige op de verslavingsafdeling van de GGD. We helpen bijvoorbeeld verslaafde dak- en thuislozen met mislukte afkickpogingen van heroïne of methadon. Mijn werk is heel gevarieerd, de dag kan alle kanten op gaan. Dat maakt het interessant.
Poppetje in het ziekenhuis
Voordat ik bij TalentCare aan de slag ging, was ik verpleegkundige op de acute opname afdeling in een ziekenhuis. Hoewel ik de hectiek en diversiteit op de afdeling leuk vond, voelde ik me al snel een poppetje in een grote organisatie.
Ik heb de master Management Policy Analysis and Entrepreunership in Health and Life Sciences (MPA) gevolgd en wilde meedenken op beleidsniveau. Bijvoorbeeld over hoe we in het ziekenhuis efficiënter konden werken. Door de hiërarchische werksfeer kreeg ik hier geen ruimte voor. Ik was er in de ogen van mijn leidinggevenden puur voor het toepassen van de zorg. Frustrerend vond ik dat.
Adviserende en maatschappelijke rol
In diezelfde periode kreeg ik contact met een oud-studiegenoot die als manager bij TalentCare werkte. Voor hem was ik niet zomaar een verpleegkundige: hij keek naar mij als mens. En stelde vragen als: wat vind jij belangrijk? Wat maakt jou blij? Die persoonlijke benadering sprak me aan.
Op mijn eerste werkplek was ik kwaliteitsverpleegkundige binnen een verpleeghuis. Ik was blij dat ik mijn opgedane kennis kon gebruiken, maar merkte ook dat ik het contact met patiënten miste. Ik maakte dat gevoel bespreekbaar met een manager van TalentCare. Al snel vond hij een functie voor me als verpleegkundige op de verslavingsafdeling van de GGD. Hier viel alles samen: zowel een adviserende als een maatschappelijke rol.
“Het leek mij lastig om een band op te bouwen met verslaafde patiënten”
Vertrouwen opbouwen
Mijn werk bij de GGD is opgedeeld in verschillende diensten. Ongeveer anderhalve dag per week houd ik toezicht op de medische methadon- en heroïnebehandeling. Sommige patiënten komen hier al jaren. Ik vond het in het begin heftig om te zien hoe iemand heroïne gebruikt als ‘medicatie’. En ik vroeg me af: hoe moet ik een band opbouwen met deze patiënten? Het leek mij lastig om contact te maken.
Dat leerde ik gelukkig op mijn spreekuurdagen. Hier behandel ik ongeveer veertig verslaafde patiënten op sociaal-maatschappelijk, psychisch en fysiek gebied. Ik help ze bijvoorbeeld bij het zoeken van een baantje, of met hun medicatie. Patiënten met zware klachten zie ik wekelijks. Daar bouw ik een sterke band mee op. Sommigen hebben een licht verstandelijke beperking of spreken de taal nauwelijks. Dat is lastig communiceren. Door goed naar ze te luisteren en veel door te vragen, probeer ik wederzijds vertrouwen op te bouwen.
Complexe zorgvragen
Ten slotte heb ik omloopdiensten, bijvoorbeeld bij de Maatschappelijke en Geestelijke Gezondheidszorg (MGGZ). Hier kun je van alles verwachten: van collega’s met vragen over de dosering van medicijnen tot mensen die net uit detentie komen en hulp nodig hebben bij het vinden van een nieuwe huisarts.
Tijdens zo’n dienst behandel ik ook complexere zorgvragen. Laatst kwam er een dakloze man met een Roemeense achtergrond langs. Hij sprak slecht Nederlands en gaf aan dat hij verslaafd was aan methadon. Na een urinecontrole bleek de test negatief. Wat bleek? Hij wilde gewoon hulp bij het vinden van onderdak, maar wist niet hoe hij dat moest aanpakken zonder papieren. Toen heb ik hem doorverwezen naar een maatschappelijk werker.
Terugvallen door coronamaatregelen
De coronacrisis heeft grote gevolgen voor de patiënten van onze afdeling. Sommigen hebben een terugval gehad. Zeker in het begin moesten we het contact beperken en gaven we patiënten soms voor twee weken methadon mee. Niet iedereen gebruikte dat verstandig. Sommige patiënten verkochten het op straat.
Ook het spreekuur moest telefonisch plaatsvinden. Dat is verre van ideaal voor deze doelgroep, omdat je sociaal gewenste antwoorden krijgt. En niet iedereen heeft een telefoon. Gelukkig mogen we nu stap voor stap onze deuren weer openen.
“Als je wakker ligt van werk, is het tijd om iets te veranderen”
Het avontuur tegemoet
Ik zit helemaal op mijn plek bij de GGD. Het voelt als een groot avontuur. Waarom ik dit werk zo leuk vind? De afwisseling past goed bij me. Het is soms een puzzel om voor patiënten de juiste hulp te vinden. Het geeft me veel energie als dat lukt.
Ook biedt de GGD veel doorgroeimogelijkheden. Sinds ik als verpleegkundige in Botswana en Namibië werkte, ben ik geïnteresseerd in infectieziekten. Ongeveer 94% van de patiënten in het overheidsziekenhuis had hiv. Het lijkt me mooi om deze kennis ook in Nederland te gebruiken om mensen te helpen. En de combinatie van chronische zorg bij een moeilijk bereikbare doelgroep vind ik interessant.
Tip voor andere zorgmedewerkers
Het heeft even geduurd, maar ik heb mijn droombaan gevonden. Mijn tip voor andere zorgverleners die zoeken naar hun droombaan? Blijf dicht bij jezelf. Als je wakker ligt van werk, is het tijd om iets te veranderen. Wees niet bang om verder te kijken, want er is heel veel mogelijk in de zorg. En vraag hulp aan de mensen van TalentCare. Zij kunnen je goed helpen bij het vinden van de juiste werkplek. Daar ben ik ze zelf eeuwig dankbaar voor.
