Het verbeterinitiatief van Eline van Loon
De eerste keer dat Eline van Loon (28) de logeerkamer binnenstapt van het verpleeghuis waar ze werkt, schrikt ze. Er staat bijna niets in de kamer en het ruikt er muf. Dit is toch geen plek om te ontspannen tijdens een bereikbaarheidsdienst? De basisarts ouderengeneeskunde steekt de handen uit de mouwen en geeft de kamer een make-over.
Een luxe hotelkamer verwacht Eline niet, als ze de deur opent van de logeerkamer voor artsen. Maar dit is wel heel karig. “Er stond een houten bed met een oud matras, een kledingkast en twee simpele rieten stoelen”, schetst Eline. “O, en een oude tv die niet werkte. De gordijnen waren vies en er hing een muffe geur.”
Verbaasde reacties
De jonge arts vraagt haar collega’s wat zij van de kamer vinden. “Ze reageerden verbaasd. Ze hadden geen idee dat die kamer er zo aan toe was.” Veel vaste artsen maken namelijk geen gebruik van de logeerkamer. Ze wonen in de buurt en rijden tijdens een bereikbaarheidsdienst gewoon naar huis. Voor Eline is dat lastiger, omdat ze verder van haar werk woont. Daarom brengt ze de nacht door in het verpleeghuis.
“Verder gebruiken alleen uitzendkrachten die kamer af en toe”, vertelt ze. “Bijvoorbeeld tijdens 48-uursdiensten. Net als ik waren zij er niet enthousiast over.” Eline hoort zelfs dat artsen in het verleden weleens hebben geweigerd in de kamer te slapen. Zij kregen toen een andere accommodatie aangeboden.
“Ik begon tegen de bereikbaarheidsdiensten op te zien”
Altijd aan het werk
De eerste weken probeert Eline aan de kamer te wennen. Maar echt ontspannen lukt haar niet. Ze doodt haar tijd vooral in de artsenkamer, waar ze een computer kan gebruiken en kan eten en drinken. In de logeerkamer zijn daar geen faciliteiten voor. Geen koelkast, geen waterkoker en geen wifi.
Pas tegen bedtijd gaat ze naar de logeerkamer. “Op een gegeven moment begon ik tegen deze diensten op te zien. Ik had het idee dat ik altijd ‘aan’ stond, omdat ik vooral in de artsenkamer zat. Daar kon ik mijn werk niet loslaten.”
Snel geregeld
Tijd om iets aan de logeerkamer te doen, vindt Eline. Ze kaart haar ervaring aan bij de directeur van de zorginstelling. Ook zij reageert geschokt. Ze geeft Eline de opdracht het hoofd van de facilitaire dienst te mailen, om te kijken wat er mogelijk is.
Eline maakt een lijst met suggesties voor verbeteringen en vraagt de uitzendkrachten om input. Het hoofd van de facilitaire dienst werkt meteen mee. Hij regelt een koelkast, een waterkoker, een nieuw bed en een modernere tv. Daarnaast wast hij de gordijnen en hangt hij een luchtverfrisser op.
Ook vervangt hij de lamp in het nooduitgangsbordje. “Die hing midden in de kamer en was enorm fel”, zegt Eline. “Nu is het licht zwakker. Dat stoort minder.”
Van een 6 naar een 8
Om de kamer verder aan te kleden, benadert Eline collega’s. Heeft iemand nog een comfortabele stoel? Een schilderij? Of een leuk plantje? Ook struint ze door haar eigen spullen. “Uiteindelijk heeft de make-over amper geld gekost”, zegt ze trots.
Een paar maanden later slaapt ze voor het eerst in de vernieuwde kamer. “Dat was een verademing”, lacht Eline. “Wat een verschil. De kamer voelde zo veel gezelliger en schoner. En ’s avonds kon ik lekker tv kijken. Eindelijk echt ontspannen.” Meteen ziet ze minder op tegen de bereikbaarheidsdiensten.
“Ook met een simpel idee kun je een hoop bereiken”
Ook de andere zorgverleners die de kamer gebruiken, zijn positief. Eline vraagt ze een cijfer te geven voor de oude en de nieuwe kamer. “Van een 6 steeg de waardering naar een 8. Het is nog steeds geen luxe hotelkamer, maar nu wel een prettige slaapplek.”
Verantwoordelijkheid overdragen
Het enige wat nog op de to-dolijst staat, is het schilderen van de muren. Daarnaast wil Eline de verantwoordelijkheid voor de kamer binnenkort overdragen aan een collega. Aan het eind van het jaar verwacht ze namelijk aan op een nieuwe werkplek te beginnen. Waarschijnlijk in de verslavingszorg of psychiatrie. “En het zou zonde zijn als de kamer weer verslonst.”
Wil je zelf een verbeterinitiatief opzetten? Dan heeft Eline nog wel een tip. “Kies voor een plan waar je nu al energie van krijgt.” Dat advies kreeg ze zelf ook, van haar manager bij TalentCare. “Ik zat vol met ideeën. Maar aan de logeerkamer wilde ik het liefst tijd besteden.”
Voor jezelf zorgen
Daarnaast is het belangrijk dat je idee afgebakend is, denkt ze. “Als je net met een nieuwe baan begint, komt er veel op je af. Denk dus niet te groot. Ook met een simpel idee kun je een hoop bereiken.”
Hoe haar verbeterinitiatief bijdraagt aan betere zorg? “Artsen kunnen nu beter tot rust komen. En je weet wat ze zeggen: je kunt alleen goed voor een ander zorgen, als je ook goed voor jezelf zorgt.”
Verbeterinitiatieven bij TalentCare
Alle artsen en verpleegkundigen van TalentCare werken aan praktische, kleinschalige verbeterinitiatieven. Daarmee zorgen ze voor duurzame veranderingen op hun werkplek. En maken ze het verschil tussen goede zorg en de best mogelijke zorg. Met meer tijd en ruimte voor waar het écht om gaat: zorg met persoonlijke aandacht. Lees ook hoe ANIOS Koen een betere zorgverlener wordt dankzij mindfulness.
