De artsen en verpleegkundigen van TalentCare zetten zich elke dag weer in voor de beste zorg. Hoe gaan onze #zorghelden om met de coronacrisis? Waar laden ze van op na een lange dag? En wat maakt ze juist trots in deze tijd? ANIOS Bedrijfsgeneeskunde Anne Roorda (30) valt in bij de GGZ centraal crisisdienst en vertelt.
Hoe is het nu met je?
“Goed. Net voor de coronacrisis startte ik als ANIOS bedrijfsgeneeskunde bij een arbodienst. Na vier werkdagen ging de ‘intelligente lockdown’ in. Ik kreeg andere werkzaamheden en beantwoordde vooral corona-gerelateerde telefoontjes van bedrijven. Tegelijkertijd kreeg ik berichten van geneeskundevrienden en ex-collega’s in het ziekenhuis; zij waren keihard aan het buffelen. En ik zat thuis achter mijn bureau. Kon ik niet iets meer betekenen?
Ik deelde die gedachte met TalentCare. Kort daarna viel een arts uit bij de centrale crisisdienst van de GGZ. Ik mocht die plek voor vier dagen per week invullen. Daarnaast werk ik nog één dag bij de arbodienst. Ik ben blij dat ik nu een extra steentje kan bijdragen.”
Hoe is de situatie bij de crisisdienst?
“Bij de crisisdienst is het niet drukker dan normaal. Misschien zien we na de coronacrisis wel een stijging in patiënten. Door de sociale isolatie hebben familieleden of omwonenden minder zicht op hoe het écht met iemand gaat. Mogelijk schakelen ze ons daarom minder snel in. Dat baart me zorgen. Hoe langer mensen wachten met hulp zoeken, hoe lastiger het voor ons is ze te behandelen. Gelukkig mogen we nog op huisbezoek. Daar bezoek ik bijvoorbeeld manisch psychotische patiënten of mensen met zelfmoordneigingen.”
“Voor patiënten met mentale klachten is deze tijd nog zwaarder”
Wat doet deze situatie met jou als zorgverlener?
“Ik heb gestudeerd om mensen te helpen. En voor patiënten met mentale klachten is deze onzekere tijd nog zwaarder. Ik vind het belangrijk dat ze ook tijdens de coronacrisis hulp krijgen. Daarom wilde ik meer doen dan telefoontjes beantwoorden. Als arts bij de crisisdienst voer je bijzondere gesprekken: soms zegt een patiënt zonder emotie dat hij morgen voor een trein wil springen. Daar moet ik dan kalm op reageren. Dat is best pittig. Deze mensen zitten echt in de knoop.”
Hoe laad je op na een lange dag?
“Ik ben net verhuisd naar een klein dorpje buiten de stad. Van een appartementje naar een ‘echt’ huis met een tuin. Rustig klussen in huis, waardoor de woning steeds meer eigen wordt: dat maakt me blij. Ook sport ik veel om op te laden. Verder maak ik mijn hoofd leeg door veel te lezen of series op Netflix te kijken.”
Wat maakt je trots?
“Iedere arts, verpleger of andere zorgverlener haalt momenteel het onderste uit de kan. Deze tijd laat nóg meer zien hoe belangrijk de zorg is. Ik vind het heel mooi om te zien hoe iedereen zijn steentje bijdraagt. Het saamhorigheidsgevoel maakt me trots.”
