“Zonder TalentCare had ik nooit voor de psychiatrie gekozen”

Els Neefjes is ANIOS bij TalentCare en gaat in opleiding tot Psychiater.

Els begint in oktober met de opleiding tot psychiater

Els wilde eigenlijk huisarts worden toen ze in dienst kwam bij TalentCare. Na een coschap op een gesloten kinderafdeling was ze afgeknapt op de psychiatrie. Om haar kansen op een opleidingsplek te vergroten, begon ze toch aan op een werkplek in de verslavingszorg. Die bezorgde haar een “kleine quarter-life crisis” én een nieuwe toekomstdroom.             

Naam: Els Neefjes
Leeftijd: 26
Gekozen specialisatie: psychiatrie

“Sinds ik me kan herinneren, wilde ik mijn moeder achterna: arts worden. Ze nam me vaak mee naar het ziekenhuis. Fascinerend vond ik dat.

Ook tijdens mijn studie geneeskunde vond ik alles leuk. Tot mijn coschappen in het ziekenhuis. Toen besefte ik mij dat die plek toch niets voor mij was. Al die protocollen… Voor mijn gevoel hoefde ik weinig zelf na te denken. Ik bracht veel tijd door achter de computer en zag weinig patiënten.”

Chaotische periode

“De psychiatrie sprak me ook niet direct aan. Mijn coschap liep ik tijdens de zomervakantie op een gesloten kinderafdeling. Er was te weinig personeel en die onrust had een negatief effect op de kinderen. Al met al een chaotische periode.

“Grappig hoe het leven kan lopen”

Mijn coschap huisartsgeneeskunde vond ik daarentegen super. De praktijk was leuk, de huisarts betrokken en ik leerde veel. Wat me vooral aansprak? Het huisartsenvak is breed en afwisselend. Ook vond ik het interessant om bij mensen thuis te komen. Daaruit leid je goed af hoe het met ze gaat.”

Kansen vergroten

“In 2020 begon ik bij TalentCare. Een belangrijke reden was dat ik meer contact wilde met peers. Tijdens mijn coschappen zag ik hoe eenzaam een ANIOS zich kon voelen zonder collega’s in dezelfde functie om zich heen. Aan de intervisiegesprekken bij TalentCare heb ik dan ook veel gehad; ik vond veel herkenning bij mijn leeftijdsgenoten.   

Ook kon ik ervaring opdoen in andere richtingen, wat mijn kansen zou vergroten voor de huisartsenopleiding. In overleg met mijn manager koos ik voor een werkplek in de verslavingspsychiatrie, op een locatie die goed stond aangeschreven. En terecht.”

Invloed van eigen houding

“Het werk sprak me meteen aan. Ik had veel tijd voor cliënten en was nauw bij ze betrokken. Geen dag was hetzelfde. Wat dat betreft heeft de psychiatrie veel raakvlakken met het huisartsenvak.

Ook vond ik het bijzonder dat er zoveel focus lag op mijn houding tijdens de communicatie met cliënten. Hoe reageer ik op patiënten met een verslaving? En welke invloed hebben mijn houding, stem en woorden op het verloop van een gesprek?”

Leerzaam voorval

“Ik weet nog dat ik een cliënt sprak met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Hij was onder invloed van speed en zijn gedrag blies me omver. Ook speelde hij in op mijn onzekerheden: dat ik net was komen werken op de locatie en weinig ervaring had. Dat voorval heb ik uitgebreid besproken met mijn supervisor.

Inmiddels zou ik anders omgaan met zo’n cliënt. Zo zou ik het gesprek sneller afkappen als ik merk dat iemand onder invloed is. Ook zou ik nu minder meebewegen, maar strenger en directer reageren. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen.”

“Ik wilde niet over één nacht ijs gaan”

Wat wil ik ook alweer?

“Ineens was de psychiatrie een realistische optie geworden. Leuk, maar ook verwarrend. Ik wilde toch altijd huisarts worden? Omdat ik niet over één nacht ijs wilde gaan, besloot ik nog een andere werkplek te zoeken. Wie weet had ik gewoon geluk gehad met de werkplek en supervisor. Of met de patiëntenpopulatie.

In overleg met mijn manager bij TalentCare koos ik voor de crisisdienst. Ik twijfelde enorm, maar mijn manager nam de angst weg. Ik kon het altijd proberen, toch?

Het bleek een goede keuze. Heel anders dan de verslavingszorg, maar ik ging opnieuw elke dag met plezier naar mijn werk en leerde veel. Ik moest snel schakelen en zorgvuldig afwegingen maken: kan deze persoon nog veilig thuisblijven? Een leuke uitdaging. Ik besloot te solliciteren voor de opleiding en werd aangenomen.”  

Zin in verdieping

“Zonder TalentCare had ik nooit voor de psychiatrie gekozen. Dan was ik waarschijnlijk voor de huisartsenopleiding gegaan. Grappig hoe het leven kan lopen. Misschien was ik later alsnog bij de psychiatrie uitgekomen, maar dan was het waarschijnlijk meer gedoe geweest om te switchen.

In oktober begin ik op mijn huidige werkplek aan de opleiding tot psychiater. Ik heb zin om weer verdiepend onderwijs te krijgen en te leren om zelf therapieën te geven, zoals EMDR of ECT. Misschien ga ik mijn opleiding combineren met een PhD. In het najaar hoor ik of er een beurs beschikbaar komt.”

Tip: Durf te twijfelen

“Ben je ook enthousiast over een opleidingsplek? Laat dat meteen laten weten aan je begeleider of supervisor. Als je later een referentie nodig hebt voor je sollicitatiebrief, komt het niet zo uit de lucht vallen. Een andere tip? Durf te twijfelen. Je toekomst ligt niet vast als je klaar bent met je studie.”

Lees ook het verhaal van Minke

Minke van Minde (AIOS huisartsgeneeskunde) vertelt in dit artikel hoe ze vanuit werd afgewezen voor de opleiding gynaecologie en via TalentCare in opleiding ging tot huisarts. “Je hebt meer basiskennis dan je denkt!”

Michelle Verwijs
Zorgcoördinator

Meer weten?
Neem direct contact met mij op!

Heb je vragen over onze werkplekken, of hoe TalentCare jou kan begeleiden naar een opleidingsplek? Ik drink graag een keer een (digitale) kop koffie met je.