Twee jaar geleden zat ze nog in de collegebanken. Daarna ging ze aan de slag als ANIOS psychiatrie en basisarts ouderengeneeskunde. Het TalentCare ontwikkelprogramma bracht Shannen Houweling (26) naar de volgende stap in haar carrière: huisarts in opleiding. “Het gevoel dat ik er klaar voor was, kwam sneller dan ik dacht.”
Ik had mijn studie geneeskunde bijna afgerond toen ik werd benaderd door TalentCare. Of ik al wist wat ik hierna wilde doen. Ik wilde huisarts worden, maar twijfelde nog. Op professioneel vlak had ik de laatste jaren veel geleerd. Maar was ik er persoonlijk ook klaar voor? En was dit écht wat ik wilde? Want gevoelsmatig zou ik mezelf met deze keuze toch voor zo’n veertig jaar vastleggen. TalentCare bood mij een persoonlijk ontwikkeltraject aan. Omdat ik vroeger een leuke bijbaan in de zorg had gekregen via StudentCare, het zusje van TalentCare, besloot ik deze kans te pakken.
Koers bepalen
Mijn ontwikkeltraject duurde ongeveer twee jaar. De stip aan de horizon was de opleiding tot huisarts. Ik wilde het gevoel hebben dat ik het aankon. De vraag was wat ik daarvoor nodig had, professioneel en persoonlijk. Om mijn koers te bepalen, voerde ik veel gesprekken met de managers van TalentCare. Zij stelden vragen als: Hoe gaat het op je werk? En persoonlijk? Hoe is de balans tussen werk en privé? Maar ook: Wat doen de werkervaringen met je? Wat zijn je drijfveren? Je belangrijkste waarden? Ik kwam erachter dat ik me niet wilde toeleggen op één medisch specialisme. Ik wil juist mensen van allerlei leeftijden helpen, met verschillende soorten problematiek. En ik haal veel voldoening uit mijn relatie met de patiënt. De gesprekken bevestigden mijn gevoel dat de rol als huisarts me goed zou passen.
Ik had ook persoonlijke hulpvragen. Tijdens werksituaties liet ik me te veel leiden door de mening van anderen. Daardoor week ik soms van mijn eigen koers af. Als arts is dat een valkuil. Je hebt met verschillende belangen te maken, bijvoorbeeld die van verpleegkundigen of patiënten. Ik deelde dit tijdens gesprekken en intervisiebijeenkomsten van TalentCare. Zo kwam ik erachter dat ik het nooit voor iedereen goed kan doen. En dat ik teamleden ook mee kan krijgen als ik een eigen standpunt inneem. Dat was voor mij een eye-opener.
‘Sommige casussen van patiënten komen heel dichtbij’
Daarnaast volgde ik onderwijs en deed ik werkervaring op. Door bij verschillende specialismes een kijkje in de keuken te nemen, kon ik nog betere afwegingen maken. En beter beoordelen of ik echt huisarts wilde worden. De managers van TalentCare dachten mee. Zij kennen veel opdrachtgevers en stelden voor aan de slag te gaan in de psychiatrie en ouderengeneeskunde. Dat wilde ik zelf ook: in een huisartsenpraktijk zou ik veel ouderen zien. En veel lichamelijke klachten hangen samen met de menselijke psyche. Daar wilde ik dus meer over weten.
Ik werkte ruim een half jaar als ANIOS psychiatrie bij een specialist voor mensen met psychische problemen. En daarna als basisarts ouderengeneeskunde bij een zorginstelling. Opnieuw leerde ik veel over mezelf. Sommige casussen van patiënten kwamen dichtbij. Leeftijdsgenoten die met het leven worstelen omdat ze de lat hoog leggen, bijvoorbeeld. Ik wilde mijn ogen daar niet voor sluiten. Bij een psycholoog kon ik mijn verhaal kwijt. Daar had ik al contact mee, maar anders had TalentCare dit voor me geregeld.
Zelfzorg
Sociale contacten bleken een uitlaatklep voor me te zijn. En ik ontdekte dat ik het fijn vind om wat verder van huis te werken, zodat ik mijn dag tijdens de autorit achter me kan laten. Thuis blijft mijn laptop uit en pleeg ik geen werk gerelateerde telefoontjes. Ook werk ik bewust vier dagen van negen uur. Zo houd ik een dag over om vrienden te zien of te gaan paardrijden. Dat ik me ook over dit soort dingen heb laten adviseren, heeft me erg geholpen. Vanuit het werkveld is de eerste vraag meestal: ga je fulltime of parttime werken? Dat legt meteen druk op je. Nu sta ik sterker in mijn schoenen en kies ik wat het beste voor mij is.
‘Ik werk bewust vier dagen van negen uur’
Ik heb ook goede herinneringen aan de retreat die TalentCare organiseerde. Ik logeerde met zo’n twintig anderen in een hotel op de Veluwe. Daar volgden we verschillende trainingen en workshops over persoonlijke ontwikkeling. Ik dacht er laatst nog aan terug. Ik voelde me opgejaagd en wist dat ik daar tijdens de retreat iets op bedacht: kijken wat ik kan schrappen in mijn planning. Wil ik die vriendin per se zien voor ik op vakantie ga? Of kan het ook daarna? Zonder de retreat was het nooit in me opgekomen mezelf zoiets af te vragen.
Ambities waarmaken
Het gevoel dat ik klaar was voor de opleiding tot huisarts, kwam eerder dan ik had durven dromen. Het ontwikkeltraject heeft mijn twijfels weggenomen. Ik weet wat ik wil en waarom. En doordat ik goed wist wat mijn drijfveren zijn, ging het solliciteren ook makkelijker. In maart 2020 start ik met de opleiding.
Daarnaast heb ik de ambitie om zelf een huisartsenpraktijk te beginnen. Ik heb veel ideeën. Huisartsen verwijzen patiënten nu vaak door naar een dermatoloog. Kunnen we voor die groep misschien een wekelijks spreekuur opzetten? Ook daar kan TalentCare bij helpen. Tijdens bijeenkomsten heb ik veel mensen ontmoet die allemaal de gemeenschappelijke motivatie hebben om zichzelf en de zorg verder te ontwikkelen. Een waardevol netwerk, dat mij op nieuwe ideeën brengt of kan helpen met de uitvoering van mijn plannen.
Ik word ook blij van mensen coachen. Daarom ben ik interne mentor bij TalentCare en begeleid ik startende artsen. Ik kan mensen enthousiast maken over dit prachtige vak, er zijn zoveel geluksmomenten. In mijn werk met dementerenden bijvoorbeeld, kon ik met kleine aanpassingen veel voor patiënten betekenen. Eén van hen had een robotkat. Hij wist zelf ook wel dat de kat niet echt was, maar gaf het beestje toch een naam. En haalde er op zijn manier geluk uit. Wie ben ik om daar iets van te vinden? Ik kreeg vooral een lach op mijn gezicht toen hij zei dat de kat ziek was en onder de wol moest. Het zijn momenten die bevestigen waarom ik in de zorg wil werken.”
