Op het hoogtepunt van de coronacrisis spraken we verschillende #zorghelden van TalentCare. Inmiddels is de storm wat gaan liggen. Dus zijn we benieuwd: hoe gaat het nu met hen? We bellen opnieuw met ANIOS ouderengeneeskunde Simon Körver.
Hoe is het nu met je?
“Eigenlijk gaat het zijn gangetje. Ik werk nu niet meer thuis, maar weer in het verpleeghuis. Onze werkkamer is aangepast, zodat mijn collega’s en ik op grotere afstand van elkaar zitten. Veel patiënten zijn mentaal opgeknapt sinds ze weer bezoek mogen ontvangen. Ook familieleden zijn opgelucht dat ze weer langs mogen komen. Dat is mooi om te zien.”
In het vorige interview vertelde je dat de situatie op je werk voelde als een stilte voor de storm. Is die storm nog gekomen?
“We hebben op de locaties waar ik werk geen coronapatiënten gehad. Wacht, dat moet ik even afkloppen. Er waren wel een paar patiënten met een verdenking van corona, maar de testen bleken gelukkig negatief.”
Voor welke (blijvende) veranderingen heeft de coronacrisis gezorgd?
“Het wordt meer geaccepteerd om als arts of specialist een deel van de week thuis te werken. Sommige specialisten ouderengeneeskunde beginnen de werkdag nu vanuit huis en gaan daarna op bezoek bij patiënten. Dat bevalt ze goed.
“Je hoeft niet direct bij de behandeling betrokken te zijn om iets te betekenen”
Het artsenoverleg doen we nu via Microsoft Teams. Niet iedereen is enthousiast over online vergaderingen. Het internet valt soms uit, beelden haperen en je hoort vaak echo’s van luidsprekers. Tegelijkertijd willen sommige collega’s juist alleen online overleggen. Het scheelt veel reistijd. Laatst hebben we een tussenoplossing gevonden. We vergaderden online, maar zaten in kleine groepjes bij elkaar. Een fijne werkwijze, vond ik.”
Wat heb je op persoonlijk vlak van de coronacrisis geleerd
“Dat je niet altijd direct bij de behandeling betrokken hoeft te zijn om iets te betekenen. Ik schiet vaak automatisch in de regelstand en wil iets dóen. Dat was nu lastig. We wisten niet wat ons te wachten stond. Zoals ik de vorige keer al zei: alle zekerheid viel weg. Toch vond ik manieren om mijn steentje bij te dragen. Ik gaf mijn collega’s betrouwbare informatie over corona en schreef samen met twee collega’s een lokaal coronaprotocol.
Verder heb ik geleerd meer vertrouwen te houden in een positieve uitkomst. Eerst was ik bang dat we op onze locatie te weinig beschermingsmiddelen zouden hebben. Gelukkig viel dat uiteindelijk mee. Het heeft niet zo veel zin je van tevoren al heel druk te maken over iets dat nog moet komen. Vaak pakt het toch positiever uit dan je had verwacht, weet ik nu.”
