Een blauwe plek doet eerst altijd even pijn. Vervolgens loop je een aantal dagen met een zichtbare beschadiging van je lijf rond. Het overkwam me een aantal weken geleden nog, toen ik aan het hardlopen was tijdens mijn vakantie in Italië. Er stond een hond midden op de weg. Ik probeerde de hond vakkundig te ontwijken, maar zag niet dat er een hekje stond. Met als gevolg: een val en uiteindelijk een grote blauwe plek.
De dagen daarna kon ik er weer hard om lachen en besefte ik dat ik echt niet zo bang hoef te zijn voor een blaffende hond. De blauwe plek deed eventjes pijn, maar ik heb er wel weer van geleerd.
Kritisch naar jezelf kijken
Bij TalentCare hebben we het vaak over ‘blauwe plekken’. Het is een synoniem voor een situatie waarvan we achteraf denken: “Wat heb ik hier weer veel van geleerd, de volgende keer ga ik het anders doen.”
Mijn overtuiging is dat als je écht kritisch naar jezelf durft te kijken, je ook echt kunt groeien als persoon. Daarmee maak je de wereld een stukje mooier. Als dit gebeurt, motiveer je de mensen om je heen ook om kritisch naar zichzelf te kijken. Daarom wil ik mijn grootste leermoment van de afgelopen jaren dan ook graag met jullie delen.
“Ik bekeek de wereld in de vorm van tevredenheidsscores”
Mijn grootste leermoment
TalentCare bestaat sinds januari 2016 en dat is eigenlijk nog heel kort. Maar het voelt alsof we al een enorme reis gemaakt hebben. Onze bestemming hebben we alleen nog lang niet bereikt. Met de oprichting van TalentCare heb ik altijd één duidelijk doel voor ogen gehad: alles in werking stellen zodat de nieuwe generatie zorgverleners hun fantastische vak met veel positieve energie blijft uitoefenen.
Met dit doel voor ogen werkte ik altijd enorm hard. Van vroeg in de ochtend doelen stellen tot etentjes laat in de avond. Het moest en zou slagen. Omdat ik iedere dag wil leren, nam ik veel adviezen en kennis tot me. Dat leidde ertoe dat ik de wereld ging bekijken in de vorm van tevredenheidsscores en doorstroompercentages van ANIOS die werden aangenomen voor de vervolgopleiding. En dit is nog maar een heel klein deel van de data waar ik ieder uur van de dag naar keek.
“Stefan, toen jij op vakantie was, voelden we ons eigenlijk veel fijner”
Het volgen van mijn gevoel
Door al mijn doelen vergat ik één ding faliekant. Dat maakte een collega me vorig jaar zomer gelukkig duidelijk, toen ik terugkwam op kantoor. “Stefan, toen jij op vakantie was, voelden we ons eigenlijk veel fijner. De sfeer was relaxter, er kwam meer uit onze handen en je bent gewoon niet zo gezellig als je op kantoor bent.” Auw!!
Iets heel belangrijks heb ik mij niet eerder gerealiseerd. Ik ben erachter gekomen dat het veel belangrijker is om mijn gevoel te volgen, in plaats van alles te overdenken. Ook het maken van een echte connectie met mensen geeft mij veel meer kwaliteit van leven dan puur en alleen focussen op prestaties. En de mensen om mij heen. Leidinggeven is op die manier veel leuker en effectiever.
Blij met de feedback
Trots ben ik er niet op, want mijn gedrag leidde eigenlijk tot precies het tegenovergestelde van mijn doel. Namelijk: dat alle fantastische mensen die bij onze zorgorganisatie werken zich goed voelen en de beste versie van zichzelf kunnen zijn. Maar ik ben wel enorm blij met de feedback die ik heb gekregen. Inmiddels kan ik er ook heel voorzichtig een beetje om lachen.
