Wat doen onze zorgverleners in hun vrije tijd? Waar krijgen ze energie van? Dat vertellen ze in deze nieuwe serie: Méér dan mijn werk. ANIOS Dirk is actief op het gebied van mensenrechten en vrede. Naast zijn werk als arts is hij bestuurslid van NVMP Artsen voor vrede. Dat is een organisatie die zich inzet voor het voorkomen van (een nucleaire) oorlog. Een thema dat actueler is dan ooit. 

Naam: Dirk Hoogenkamp
Leeftijd: 25
Werkt: als basisarts ouderengeneeskunde.

“Tot voor kort moest ik mijn vrienden altijd uitleggen waarom het zo belangrijk is dat kernwapens verboden worden. “Zo ver zal het toch niet komen?”, zeiden ze dan. “Kernwapens zijn toch iets van vroeger?” Sinds de inval van Rusland in Oekraïne is dat gevoel wel anders. Het thema leeft in de hele samenleving. Zelf maak ik me ook zorgen om de kerndreiging.”

Medische gevolgen kernoorlog

“NVMP Artsen voor vrede streeft al meer dan vijftig jaar naar een vreedzame wereld zonder kernwapens. NVMP staat voor Nederlandse Vereniging voor Medische Polemologie (de wetenschap van oorlog en vrede). Als artsen vragen we aandacht voor het leed dat een kernoorlog veroorzaakt en de medische gevolgen. Die zijn gigantisch.

In het gebied waar een kernbom neerkomt, wordt alles in een straal van vijftig kilometer vernietigd. Veel mensen overleven dit niet. En noodhulp bieden is onmogelijk. Want wegen zijn onbegaanbaar, ziekenhuizen en zorgpersoneel worden geraakt en het gebied ingaan is door de radioactiviteit niet mogelijk. Ook de indirecte gevolgen van straling zijn groot. Bij een volledige kernoorlog dalen temperaturen sterk en sterven miljarden mensen van de honger.

Zolang kernwapens bestaan, kan het fout gaan. Er is geen medicijn of redmiddel tegen. En wat je niet kunt genezen, moet je voorkomen.”

“Vroeger was ik heel verlegen, maar het is helemaal niet spannend om je uit te spreken”

Activistisch ingesteld

“Ik kom iedere maand samen met de vijf andere bestuursleden. We vullen elkaar goed aan. De een doet lobbywerk, de ander schrijft opiniestukken. Zelf organiseer ik veel activiteiten. Ik vind het belangrijk om zichtbaar te zijn op straat en ben dan ook veel te vinden bij protesten.

Ik ben best activistisch. Dat heb ik niet per se van huis uit meegekregen. Maar op de middelbare school las ik al veel over geschiedenis en mensenrechten. Ook wilde ik graag een maatschappelijke bijdrage leveren. Je gaat niet voor niets geneeskunde studeren, denk ik. 

Toen ik aan mijn studie begon, was ik vrij verlegen. In Amsterdam kwam ik erachter dat het helemaal niet zo spannend is om je uit te spreken. Via mijn studievereniging ontmoette ik veel gelijkgestemden. Zo kwam de NVMP ook op mijn pad.”

Energie van actievoeren

“Hoeveel tijd ik kwijt ben aan mijn bestuursfunctie, verschilt per week. Sinds de oorlog in Oekraïne is het wel wat drukker. ‘s Avonds sla ik vaak nog wel een uurtje mijn laptop open. Ik onderhoud nu ook contact met een aantal Oekraïense vluchtelingen en organiseer nieuwe acties. Dat vind ik belangrijk.

Sommige mensen worden vast sip van het onderwerp, maar ik krijg juist energie van actievoeren. Ik heb van mijn medebestuursleden geleerd dat je goed de balans moet bewaren tussen activiteiten die energie kosten en activiteiten die je energie geven. Dan kun je veel aan.

En soms denk ik even aan een van de sprekers op een congres waar ik was. Dat was Setsuko Thurlow, die 13 was toen de atoombom viel op Hiroshima. Zij eindigde haar indringende verhaal met de opmerking: “Als je weet wat het betekent om in een nucleaire tijd te leven, kun je niet meer níets doen.” 

Lees ook het verhaal van Esther

Esther Vinke (AIOS voor arts verstandelijk gehandicapten) vertelt in dit artikel hoe ze eigenlijk altijd al interesse had voor het werk met verstandelijk gehandicapten. “Ik krijg heel veel energie van deze cliëntengroep!”