Het kostte acht gesprekken voor basisarts Bo Hacking (30) overtuigd was. Eigenlijk zag ze zichzelf niet buiten het ziekenhuis werken. Maar TalentCare wist haar twijfels te weerleggen. “Ze stopten heel veel tijd en energie in me, zonder dat ze zeker wisten dat ze er iets voor terugkregen. Heel bijzonder.”

“Als klein meisje wilde ik ‘babydokter’ worden. Na mijn studie geneeskunde begon ik in 2017 dan ook als ANIOS gynaecologie. Vervolgens rolde ik van de ene in de andere functie: op de eerste hulp, in de chirurgie. Ik liep stage op Aruba en deed onderzoek in de verloskunde. In totaal heb ik drieënhalf jaar in het ziekenhuis gewerkt, waarvan tweeënhalf jaar als ANIOS gynaecologie.”

Niet gesolliciteerd naar opleidingsplek

“Hoewel het mijn droom was gynaecoloog te worden, heb ik uiteindelijk niet gesolliciteerd naar een opleidingsplek. Daar had ik verschillende redenen voor. Als gynaecoloog heb je vaak maar vijftien minuten per consult. Dat vond ik weinig, ik wilde graag de tijd hebben om patiënten goed te helpen en informeren. Daarnaast doen de intensieve diensten een inbreuk op je sociale leven. Ik twijfelde of ik gelukkig van het vak zou worden.

De beslissing viel me zwaar. Een tijdje wist ik niet meer wat ik wilde. Maar stilzitten is ook niets voor mij. Rond mei 2020 ben ik gaan rondneuzen naar andere richtingen in de zorg. Toen stuitte ik op een persoonlijk berichtje van TalentCare op LinkedIn.”

“Een buddy, mentor, coach: daar had ik weinig ervaring mee”

Kritische vragen

“Normaal ga ik niet in op berichten van potentiële werkgevers. Vast een verkooppraatje, dacht ik eerst. Maar het bericht bleef in m’n hoofd zitten, dus ik besloot het gesprek aan te gaan. Uiteindelijk heb ik acht weken lang elke woensdag een gesprek gehad met een van de managers.

Ik was namelijk best sceptisch en had kritische en vakgerichte vragen. Ik twijfelde vooral over het feit dat TalentCare geen werkplekken heeft in het ziekenhuis. Dat voelde jarenlang als mijn tweede huis. Ik wist niet zo goed wat alternatieven waren. Huisarts wilde ik niet worden. Maar Wouter, de manager die ik sprak, wees me op al die andere mogelijkheden, zoals de gehandicaptenzorg, de psychiatrie en de verslavingszorg.”

Onvoorwaardelijke interesse

“Ik werd getriggerd door het ontwikkelprogramma. Wel twijfelde ik of TalentCare hun belofte waar kon maken, namelijk echte persoonlijke aandacht geven in de drukke zorgwereld. Bovendien had ik weinig ervaring met een buddy, mentor of coach. Als arts was ik gewend om zelfstandig te werken. Om hulp te geven, niet te krijgen. Maar misschien was het ontwikkelprogramma juist wel de stap die ik op dat moment nodig had.

Ik vond het ongelooflijk hoeveel tijd Wouter voor mij nam, terwijl ik nog helemaal geen ‘ja’ gezegd had op een contract bij TalentCare. En dat misschien ook nooit zou zeggen. Wouter toonde onvoorwaardelijke interesse, dacht met me mee en zette me aan het denken. Dat waardeerde ik enorm. Na acht gesprekken besloot ik de sprong in het diepe te wagen. Op naar een baan buiten het ziekenhuis.”

Spiegel voorgehouden

“De afgelopen anderhalf jaar heb ik als ANIOS gehandicaptenzorg gewerkt. Daar heb ik veel geleerd. Of TalentCare mijn verwachtingen wat betreft persoonlijke ontwikkeling ook heeft waargemaakt? Zonder twijfel.

“Ik miste mijn witte doktersjas”

Zo heb ik geleerd dat ik best wat talenten heb en daar niet zo onzeker over hoef te zijn. De gesprekken met mijn mentor en coach hebben me ook verder geholpen. Zij stelden gerichte vragen, hielden me een spiegel voor en gaven praktische handvatten.

Inspirerende collega’s

Tot slot heb ik veel geleerd van mijn collega’s. Het is zo fijn om ervaringen van andere zorgverleners te horen en inspiratie op te doen bij collega’s. Jonge zorgverleners die verder durven kijken dan alleen het artsenvak. Sommige collega’s hadden er zelfs een onderneming naast. Heel inspirerend, vond ik.

Tegelijkertijd merkte ik dat ik mijn witte jas in het ziekenhuis miste. Ben ik dan zo gevoelig voor status? Misschien wel. Maar het is ook praktisch, zo’n jas. Je kunt er al je spullen in kwijt. En patiënten weten meteen wie je bent. Het geeft structuur en duidelijkheid.”

Grote overgang

“Achteraf was het een grote overgang: van het ziekenhuis naar de gehandicaptenzorg. In plaats van tien minuten per cliënt had ik ineens een uur de tijd. De dynamiek was anders. Ik miste het snelle schakelen en het medisch inhoudelijke puzzelen. Daarom heb ik besloten de revalidatiezorg te ontdekken.

Tip: zie hulp niet als zwakte

“In de toekomst hoop ik nog wel verbonden te blijven aan TalentCare, het liefst via de WeCareAcademy. Ik zou graag één dag per week onderwijs verzorgen, bijvoorbeeld op het gebied van burn-outs en klinisch redeneren. TalentCare laat nog weten of dat kan.   

Een tip die ik nu al heb voor beginnende zorgverleners? Accepteer de hulp die je aangeboden krijgt. Of dat nu van een coach is, een collega of een vriend. Zie hulp niet als zwakte, maar als manier om verder te komen. Je hoeft het niet allemaal alleen te doen.”

Lees ook het verhaal van Minke

Minke van Minde (ANIOS) vertelt in dit artikel over haar zoektocht naar de ideale werkplek in een specialisme dat bij haar paste. “Door TalentCare ben ik tot inzichten over mezelf gekomen.”